Make Up

 

Kolorowe Jeziorka - jeden z cudów Polski

Kolorowe Jeziorka znajdziemy w pobliżu wsi Wieściszowice, położonej w gminie Marciszów. Obszar chroniony jest Rudawskim Parkiem Krajobrazowym, stanowiącym fragment Rudaw Janowickich – pasma górskiego o powierzchni 90 km kw. w południowej części województwa dolnośląskiego, Graniczą z Górami Kaczawskimi na północy i Kotliną Jeleniogórską na zachodzie.
Kolorowe jeziorka powstałe w miejscu wyrobisk dawnych niemieckich kopalni, z których największa i najstarsza (z 1785 roku), usytuowana na terenie Purpurowego Jeziorka, nosiła nazwę Hoffnung. Pozostałe kopalnie nosiły nazwy: Neues Glück (1793 – teren Błękitnego Jeziorka) i Gustav Grube (1796 – teren Zielonego Stawku). W kopalniach wydobywano w latach 1785-1925 piryt.
Stawy znajdują się na różnych wysokościach. Zielone Jeziorko leży na wysokości ok. 555 m n.p., Purpurowe Jeziorko (Czerwone Jeziorko) leży na wysokości ok. 560 m n.p.m., Błękitne Jeziorko (zwane też Szmaragdowym, Niebieskim lub Lazurowym) 635 m n.p.m., a najwyżej położony Zielony Stawek (Czarne Jeziorko) na ok. 730 m n.p.m., jest on najmniejszy i okresowo wysycha.

Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze

Muzeum zostało otwarte w 1914, a po II wojnie światowej wznowiło działalność w 1948 Od 1968 specjalizuje się w gromadzeniu szkła artystycznego - obecny zbiór, obejmujący wszystkie rodzaje artystycznych i użytkowych wyrobów szklanych od strarożytności po współczesność (najstarsze eksponaty pochodzą z X-V w. p.n.e.), jest największą tego typu kolekcją w Polsce i jedną z największych w Europie. Zwłaszcza bogato reprezentowane jest w niej szkło śląskie z XVII-XX w., poza tym wystawione są bogate kolorystycznie, pięknie zdobione szkła biermeierowskie, szkła zachodnio- i środkowoeuropejskie, współczesne kolekcje szkieł autorkich - w stałej ekspozycji znajduje się 1300 obiektów.

Ekspozycje stałe: "Artystyczne wyroby ze szkła", "Najdawniejsze dzieje Kotliny Jeleniogórskiej"(archeologiczna), "Złoty wiek Jeleniej Góry" (rzemiosła jeleniogórskiego XVII-XVIII w.), etnograficzna (zorganizowana w znajdującej się przy budynku muzealnym chałupie karkonoskiej, wyposażonej w oryginalne sprzęty z XVII-XIX w., oraz w miniskansenie).

Zrobiłam kilka zdjęć wystawy muzealnej, które najbardziej mnie zainteresowały:

Melissa

Legnica

 

 

 

"Kramy śledziowe" Zespół 8 kamieniczek o 3 kondygnacjach. Najstarsza wzmianka o nich pochodzi z 1574 roku. Nazwa wywodzi się od prowadzonego w ich podziemiach handlu rybami. Cztery kamieniczki posiadają szczyty renesansowe, a pozostałe klasycystyczne. Kamieniczki nr 26 i 27 zachowały bogatą dekorację sgraffitową odsłoniętą spod tynku w 1934 roku. Wśród manierystycznych elementów dekoracyjnych - tarcza z herbem księstwa legnicko-brzeskiego.      

Katedra Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Legnicy :
Po raz pierwszy wzmiankowana w 1208, obecny budynek wzniesiony został w latach 1333-1380.
Wśród jego budowniczych wzmiankowany jest murator Wiland,
zapewne syn wrocławskiego muratora o tym samym imieniu, działającego w XIII w. W XV w. dobudowano kaplicę, w latach 1892-1894 dokonano jego przebudowy na kościół neogotycki. Portal zachodni z lat 1338-1341 zdobił gotycki posąg kamienny NMP z Dzieciątkiem Jezus. Portal północny przedstawia pokłon Trzech Króli - rzadko spotykany w sztuce gotyku. Znajduje się tutaj również pentaptyk z XV w. ze scenami przedstawiającymi św. Annę Samotrzeć, św. Jadwigę oraz sceny Męki Pańskiej - najcenniejszy, zarazem jedyny, zabytek malarstwa gotyckiego, znajdujący się w kaplicy od strony północnej kościoła. Wewnątrz liczne epitafia, renesansowa ambona z lat 1586-1588,
 barokowy ołtarz, brązowa chrzcielnica w kształcie kielicha mszalnego z XIII w., pochodzące z XIV w. posągi apostołów,płyta nagrobna księcia brzeskiego i legnickiego Ludwika II i jego żony Elżbiety Brandenburskiej.
25 marca 1992 papież Jan Paweł II bullą Totus Tuus Poloniae Populus ustanowił kościół katedrą. W 1997 w katedrze przebywał papież Jan Paweł II.
10 kwietnia 2011 w przedsionku głównego wejścia do świątyni odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą ofiarom katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku. Na tablicy oprócz listy ofiar znajduje się zdanie:
"Pan prezydent za życia i po śmierci był przez jednych ludzi poniżany i wyszydzany,
ale dla wielu rodaków był nadzieją na odbudowę niepodległej i sprawiedliwej Polski"

 

 

Ratusz w Legnicy – budowla zbudowana w latach 1737-1741
(projekt miejscowego architekta Franza Michaela Scheerhofera Młodszego,
fasada Michaela Frantza) na miejscu poprzedniego gotyckiego. Dwubiegowe schody kamienne z ażurowymi balustradami.
 Obecnie mieści się w nim administracja Teatru im. Heleny Modrzejewskiej oraz garderoby aktorów.

 

 

 

 

Barokowe fontanny przedstawiające mityczne postacie Syreny i Neptuna stoją w miejscach dawnych ujęć wodnych. W południowej części rynku w 1731 r. wniesiona została Fontanna Neptuna.

 

 

Świątynia Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego mieszcząca się przy Placu Mariackim
jest to gotycki kościół halowy z lat 1362-1386, budowany na fundamentach poprzedniego z XII wieku, zniszczonego przez pożar w 1338 roku.
Znacznie przebudowany w latach 1450-1458 (przejściowa zmiana w kościół bazylikowy).
Po pożarze w 1822 roku gruntownie przebudowany w latach 1824-1828.
 Wystrój neogotycki.
 Nagrobki z XVII-XVIII wieku. Na wieży północnej punkt widokowy (50 metrów wysokości).
Do roku 1908 kościół katolicki, dnia 9 czerwca 1908 r.
 został już całkowicie przekazany do użytku Parafii Ewangelicko-Augsburskiej.

 



Zamek Piastowski w Legnicy
Jak prawie każdy zamek, również Zamek Piastowski posiada swoje legendy.
Przede wszystkim dwie wieże: wieża św. Jadwigi oraz św.
Piotra są tematem podań tutejszych mieszkańców. Wieża św.
Jadwigi nazwana została imieniem księżnej, która przebywała w niej przyjeżdżając do Legnicy. Podobno podziemia wieży sięgają tak daleko w głąb, jak wysoko jej mury sięgają nad ziemią. Księżna Jadwiga spędzała tam większość czasu, oddając się modlitwom oraz rozmowom z aniołami.Legenda dotycząca wieży św. Piotra opowiada o nieposłusznym rycerzu Ottonie von Hohen, któremu władca wydał rozkaz dostarczania jedzenia skazańcowi uwięzionemu w wieży.
Jednak rycerz Otton, znany ze swoich hulaszczych zapędów, w krótkim czasie roztrwonił pieniądze przeznaczone na żywność dla skazańca.
Gdy władca wrócił z podróży, dowiedział się, że więzień został niesłusznie wtrącony do lochu i nakazał uwolnić pazia.
 Jednak w wieży znaleziono tylko zwłoki pazia, który pod nieobecność księcia zmarł z głodu i pragnienia.Wiadomość ta bardzo rozgniewała władcę.
 Kazał on wtrącić do wieży nieposłusznego rycerza Ottona i skazał go na śmierć głodową. Śmierć za śmierć. Skazany rycerz Otton von Hohen, zamknięty wraz z rozkładającymi się zwłokami pazia Sławka, nie przeżył w lochu nawet 10 dni. Zawodził głośno dniami i nocami, prosząc o litość i uwolnienie, jednak książę był niewzruszony. Pochowano ich obu we wspólnym grobie.
Od tego dnia duch rycerza Ottona zaczął straszyć na uliczkach grodu.
Mieszkający w pobliżu zamku twierdzą, że do dziś można usłyszeć w nocy jęki dochodzące z lochu pod wieżą św. Piotra. Wieża ta została na pamiątkę tamtego wydarzenia nazwana Głodową.Obie nazwy funkcjonują do dziś.
Z dawnych czasów zachowały się dwie gotyckie wieże: ośmioboczna św. Piotra i okrągła św. Jadwigi.
Ponadto na dziedzińcu w specjalnie wybudowanym pawilonie znajdują się kamienno-ceglane relikty odkrytejpodczas prac archeologicznych romańskiej kaplicy św. Benedykta i Wawrzyńca. Obok zamku stoi również używana do dziś,zachowana w bardzo dobrym stanie Brama Głogowska (niegdyś część murów miejskich).

W 2009 roku zacznie się rewitalizacja zamku, jako pierwsze będą remontowane wieże
św. Piotra i św. Jadwigi oraz dach. Nastąpi również udostępnienie wież zwiedzającym.[1]

Obecnie w zamku mieszczą się siedziby następujących szkół: Nauczycielskiego Kolegium Języków Obcych, Gimnazjum nr 4 oraz Wyższej Szkoły Menadżerskiej.
 Przy NKJO działają Dom Słuchacza i Centrum Informacji Językowo-Metodycznej.
 CIJM (Centrum Informacji Językowo-Metodycznej) powstało w 1990 roku w celu wspierania procesu dydaktycznego szkoły.
 Biblioteka współpracuje z wieloma specjalistycznymi ośrodkami, które kształcą nauczycieli w kraju i granicą.
 Posiada również kontakty z zagranicznymi wydawnictwami,co umożliwia wzbogacanie zbiorów o najnowsze pozycje i wysoką ich specjalizację.